|
zwingen zu essen
{v}
|
yemek yemeğe zorlamak
|
|
|
zwingend
{adj}
[figürlich: überzeugend]
|
inandırıcı
|
|
|
zwingend
{adj}
[Rechtswissenschaft]
|
amir
|
|
|
zwingend
{adj}
[stichhaltig]
|
temeli sağlam
|
|
|
zwingend
{adj}
|
buyurucu
|
|
|
zwingend
{adj}
|
cebri
|
|
|
zwingend
{adj}
|
ikna edici
|
|
|
zwingend
{adj}
|
mecbur edici
|
|
|
zwingend
{adj}
|
zorla
|
|
|
zwingend
{adj}
|
zorlayıcı
|
|
|
zwingend beweisen
{v}
|
mecburen ispat etmek
|
|
|
zwingend erforderlich
{adj}
|
mecburen gerekli
|
|
|
zwingend notwendig
{adj}
|
mecburen gerekli
|
|
|
zwingend vorgeschriebene Veröffentlichung
{sub}
{f}
|
gerekli ilan etme
|
|
|
zwingende
|
cebri
|
|
|
zwingende Gründe
{sub}
{pl}
|
zorlayıcı nedenler
|
|
|
zwingende Gründe
{sub}
{pl}
|
zorlayıcı sebepler
|
|
|
zwingende Maßnahmen
{sub}
{pl}
|
zorlayıcı önlemler
|
|
|
zwingende Notwendigkeit
{sub}
{f}
|
zorlayıcı gereklilik
|
|
|
zwingende Rechte
{sub}
{pl}
|
amir hükümler
|
|
|
zwingende städtebauliche Gründe
{sub}
{pl}
|
zorlayıcı şehirleşme nedenleri
|
|
|
zwingende Vorschriften
{sub}
{pl}
|
zorunlu kurallar
|
|
|
zwingender Beschluss
{sub}
{m}
|
buyurucu karar
|
|
|
zwingender Beschluss
{sub}
{m}
|
emredici karar
|
|
|
zwingender Beschluss
{sub}
{m}
|
kesin karar
|
|
|
zwingender Beweis
{sub}
{m}
[Rechtswissenschaft]
|
ikna edici delil
|
|
|
zwingender Beweis
{sub}
{m}
[Rechtswissenschaft]
|
ispatlayıcı delil
|
|
|
zwingender Druck
{sub}
{m}
|
zorlayıcı basınç
|
|
|
zwingender Grund
{sub}
{m}
|
zorlayıcı neden
|
|
|
zwingendes Beweismaterial
{sub}
{n}
|
ispatlayıcı delil malzemesi
|
|
|
zwingendes Recht
{sub}
{n}
[Rechtswissenschaft]
|
uyurucu hukuku
|
|
|
zwingendes Recht
{sub}
{n}
[Rechtswissenschaft]
|
amir hüküm
|
|
|
abzwingen
{v}
[zwang ab, hat abgezwungen]
|
kaba kuvvetle elde etmek
|
|
|
abzwingen
{v}
[zwang ab, hat abgezwungen]
|
zorla elde etmek
|
|
|
abzwingen
{v}
[zwang ab, hat abgezwungen]
|
zorla kabul ettirmek
|
|
|
Aktualisierung erzwingen
{sub}
{f}
|
güncellemeyi mecbur etmek
|
|
|
das
Aufzwingen
{sub}
{n}
|
zorlama
|
|
|
aufzwingen
{v}
|
zorla kabul ettirmek
|
|
|
aufzwingen
{v}
|
zorlamak
|
|
|
bezwingen
{v}
[bezwang, habe bezwungen]
|
alt etmek
|
|
|
bezwingen
{v}
[bezwang, habe bezwungen]
|
egemen olmak
|
|
|
bezwingen
{v}
[bezwang, habe bezwungen]
|
galip gelmek
|
|
|
bezwingen
{v}
[bezwang, habe bezwungen]
|
mağlup etmek
|
|
|
bezwingen
{v}
[bezwang, habe bezwungen]
|
tazyik etmek
|
|
|
bezwingen
{v}
[bezwang, habe bezwungen]
|
yenmek
|
|
|
bezwingen
{v}
[bezwang, habe bezwungen]
|
zaptetmek
|
|
|
bezwingen
{v}
[bezwang, habe bezwungen]
|
zorlamak
|
|
|
bezwingen
{v}
[Militär]
|
boyunduruğu altına almak
|
|
|
bezwingen
{v}
[Militär]
|
emri altına almak
|
|
|
den Feind bezwingen
{v}
|
düşmanı yenmek
|
|
|
eine andere Anordnung erzwingen
{v}
|
yeni bir düzene zorlamak
|
|
|
eine Entscheidung erzwingen
{v}
|
zorla bir karar almak
|
|
|
erzwingen
{v}
|
elde etmek
|
|
|
erzwingen
{v}
|
mecbur etmek
|
|
|
erzwingen
{v}
|
tazyik etmek
|
|
|
erzwingen
{v}
|
zorla almak
|
|
|
erzwingen
{v}
|
zorla yaptırmak
|
|
|
erzwingen
{v}
|
zorlamak
|
|
Türkisch