Keine direkten Treffer gefunden für: bağırıp
 Deutsch
|
 Türkisch
|
|
29
indirekte Treffer gefunden für: bağırıp
| Deutsch
|
Türkisch
|
|
|
anbrüllen
{v}
[brüllte an, hat angebrüllt]
|
bağırıp çağırmak
|
|
|
anbrüllend
{adj}
|
bağırıp çağırarark
|
|
|
anwettern
{v}
|
bağırıp çağırmak
|
|
|
auszanken
{v}
|
bağırıp çağırmak
|
|
|
bullern
{v}
[bullerte, hat gebullert]
|
bağırıp çağırmak
|
|
|
durch Geschrei herabsetzen
{v}
|
bağırıp çagrışmayı azaltmak
|
|
|
durch Geschrei schlechtmachen
{v}
|
bağırıp çagrışmayı kötülemek
|
|
|
das
Gejohle
{sub}
{n}
[von Betrunkenen]
|
bağırıp çağırma
|
|
|
das
Gepolter
{sub}
{n}
|
bağırıp çağırma
|
|
|
getobt
[er, sie, es hat~]
|
bağırıp çağırdı
|
|
|
gröle
[ich~]
|
bağırıp çağırıyorum
|
|
|
grölend
{adj}
|
bağırıp çağıran
|
|
|
der
Gröler
{sub}
{m}
|
bağırıp çağıran
|
|
|
johlen
{v}
[Betrunkener]
|
bağırıp çağırmak
|
|
|
kläffen
{v}
[figürlich]
|
bağırıp çağırmak
|
|
|
losbrüllen
{v}
|
bağırıp çağırmak
|
|
|
die
Mänade
{sub}
{f}
[sich wild gebärdende, rasende weibliche Person]
|
bağırıp çağırarak tantana yapan bayan
|
|
|
die
Mänaden
{sub}
{pl}
|
bağırıp çağırarak tantana yapan bayanlar
|
|
|
niederbrüllen
{v}
|
bağırıp çağırmak
|
|
|
poltern
{v}
[polterte, hat gepoltert]
|
bağırıp çağırmak
|
|
|
poltern
{v}
[schelten]
|
bağırıp çağırmak
|
|
|
polternd
{adj}
|
bağırıp çağıran
|
|
|
polternd aufspringen
{v}
|
bağırıp çağırarark ayağa fırlamak
|
|
|
poltert
[er, sie, es~]
|
bağırıp çağırıyor
|
|
|
polterte
[er, sie, es~]
|
bağırıp çağırmıştı
|
|
|
die
Ruferei
{sub}
{f}
|
bağırıp çağırma
|
|
|
das
Toben
{sub}
{n}
|
bağırıp çağırma
|
|
|
toben
{v}
[tobte, hat getobt]
|
bağırıp çağırmak
|
|
|
überschreien
{v}
[überschrie, hat überschrien]
|
bağırıp çağırmak
|
|
0.002s
